Woda, cukier i sok z cytryny! Czy wiecie, że ten przepis nie zmienił się zbytnio od ponad 1000 lat. Cierpkie lub słodkie, różowe lub żółte, klarowne lub mętne czy gazowane. To LEMONIADA! Odkąd życie rozdaje cytryny, ludzie na całym świecie – od starożytnych Egipcjan po Beyoncé – produkują lemoniadę.
Jak się okazało to pochodzenie samej cytryny nie było takie łatwe do ustalenia. Badanie z lutego 2018 r. opublikowane w czasopiśmie naukowym Nature ujawniło, że odkrycie skamieniałych liści w prowincji Junnan w Chinach dowodzi, że cytrusy istniały od późnego miocenu czyli około 8 milionów lat temu.
Starożytny rodowód
Najwcześniejsze wzmianki o prekursorze lemoniady pochodzą ze śródziemnomorskiego wybrzeża średniowiecznego Egiptu. „Kashkab” powstał ze sfermentowanego jęczmienia połączonego z miętą, rutą, czarnym pieprzem i liściem cytronu. Cytron (podobny do cytryny, ale większy, z super grubą skórką i niewielką ilością miąższu i soku) był już prawdopodobnie znany w starożytności w całym basenie Morza Śródziemnego. Ja kupiłam cytrona kilka lat temu na Wybrzeżu Amalfi – faktycznie miał mało soku.
Cytryny pojawiają się w Paryżu
Przenieśmy się do XVII-wiecznej Europy. Lemoniada zadebiutowała w Paryżu 20 sierpnia 1630 roku. Zrobiona była z wody gazowanej, soku z cytryny i miodu a sprzedawcy sprzedawali ją ze zbiorników przypiętych na plecach. Bardzo szybko stała się popularna w całej Europie. Natomiast w Paryżu stała się tak modna, że w 1676 roku sprzedawcy zawarli i utworzyli związek zwany „Compagnie de Limonadiers”. Szał lemoniady pomógł nawet Paryżowi odeprzeć zarazę.
Wkład Wielkiej Brytanii w szał lemoniady przyszedł za sprawą chemika Josepha Priestleya, który wynalazł urządzenie do produkcji wody gazowanej. W latach osiemdziesiątych XVIII wieku Johann Schweppe, niemiecko-szwajcarski jubiler, opracował nową metodę nasycania dwutlenkiem węgla za pomocą pompy kompresyjnej. Dzięki tej metodzie produkcja masowa była bardziej wydajna. Niestety w XIX wieku łatwa dostępność musującej lemoniady Schweppes zahamowała rozwój europejskich stoisk z lemoniadą.
Potem w Ameryce
W XVIII wieku lemoniada dotarła do Ameryki wraz z falami europejskich imigrantów. W epoce wiktoriańskiej ruch wstrzemięźliwości kobiet wprowadził lemoniadę jako alternatywę dla alkoholu. Jedno ze sloganów brzmiało: „Żegnaj z alkoholem, oto lemoniada”. Ha, ha, ha to hasło jest dobre nawet w XXI wieku!
W latach 1877-1881 Biały Dom zakazał spożywania alkoholu na wszystkich państwowych obiadach i innych uroczystościach. Chociaż prezydent Rutherford B. Hayes sam podjął tę decyzję jako sposób na oskarżenie Partii Prohibicji, krytycy zakazu nazwali jego żonę Lucy (znaną abstynentkę), „Lemoniadową Lucy”. Wyobraźcie sobie jak musiały zmarszczyć się usta gości, kiedy zamiast alkoholu podano lemoniadę Isabelli Beeton według przepisu z klasycznej wiktoriańskiej książki z 1861 roku „Księga zarządzania gospodarstwem domowym”.
Cierpki lub słodki, różowy lub żółty, klarowny lub mętny i czasem gazowany, czy jest lepszy sposób na zmierzenie się ze światem niż z zimnym kieliszkiem natury w dłoni? Wystarczy tylko mieć w domu cytryny. Lemoniada to doskonały sposób na orzeźwienie w upalne dni. Cytryny to życie, mamy to w rękach. Najlepszy przepis – 4 cytryny, 1 pomarańcza, garść świeżej mięty i 1 litr wody. Sposób wykonania znajdziecie w przepisach Ani Starmach. Najlepsza lemoniada jaką ostatnio piłam to w Concept13.
